1 Lach zegt meer dan 1000 woorden
Door: Loes
Blijf op de hoogte en volg Loes
22 Februari 2011 | Zambia, Ndola
Even weer een samenvattinkje van wat we de afgelopen week allemaal gedaan hebben.
Maandag zijn we samen met Mr. Mwansa naar Luanshya gegaan, een stadje op zo’n 20 minuten rijden. Hier wilden we namelijk gaan proberen of we onze visum toch verlengd konden krijgen zonder te betalen.
Daar aangekomen hebben we ons verhaal gedaan (niet alles klopte,maar anders hebben we namelijk een probleem omdat we geen werkvisum hebben). We werden doorgestuurd naar de ‘grote baas’ en vertelde ons verhaal nogmaals. De man begreep ons en vertelde dat we goed werk deden, maar dat hij niets voor ons kon doen. We bleven volhouden en zette onze liefste lach op om de man over te halen. Hij vertelde dat er een formulier bestaat dat je 7 dagen langer kan blijven, laten wij nu net 7 dagen langer in Zambia zijn. We begonnen hem te smeken of hij ons dat formulier nu al kon geven, maar hij zei dat dit pas gaat op de dag de het visum verloopt (voor ons is dit dan 7 maart).
Hij zei dat dit echt niet kon, want als we voor 7 maart ergens onze paspoorten moesten laten zien we een groot probleem hadden.
We hebben uiteindelijk wel 1 uur daar gezeten, maar tevergeefs, we kregen geen stempel en moesten maar terug komen op de 7e.
Teleurgesteld gingen we naar buiten toe en vertelde Mr. Mwansa ons verhaal. We weten nu wel dat er een formulier bestaat voor 7 dagen, dus zodra het 7 maart is moeten we naar een immigratie office gaan en hopen dat we dat formulier krijgen.
Verder was de dag al half om en zijn we nog even op bezoek gegaan bij het CBR in Luanshya. We zijn nog bij de markt gestopt want Mr. Mwansa moest nog dingen kopen en toen konden we weer naar huis toe. Het was inmiddels al te laat om nog naar het CBR te gaan en daarom besloten we om boodschappen te gaan doen.
Dinsdag zijn we in de ochtend naar een adoptiecentrum geweest. Hier wonen kinderen die ter adoptie zijn afgestaan. Het was echt super leuk om te zien en de kinderen werden er goed verzorgd.
Toen we binnen kwamen gingen we naar een slaapkamertje waar zo’n 6 bedjes stonden. We kregen allebei gelijk een baby’tje in onze handen en die waren echt super cute.
We hebben van alles gevraagd over hoe zo’n adoptie in zijn werk gaat en wat er allemaal bij komt kijken. In het centrum wonen op dit moment 27 kinderen, variërend van de leeftijd van pasgeboren tot ongeveer 7 jaar.
Nadat we een rondleiding gekregen hadden, was het weer tijd om afscheid te nemen. Deze mensen doen echt super goed werk hier!
Woensdagochtend zijn we naar een peuterspeelzaal geweest (nursery school). Het dochtertje van Loveness gaat hier naar school en we hadden gevraagd of eens een uurtje mee mochten kijken wat ze allemaal doen.
Er zitten 24 kinderen in het klasje. De kinderen mogen er komen vanaf 1.5 jaar en blijven er tot ongeveer 6 jaar.
We hebben meegekeken met de dingen die ze deden. De lessen werden in het Engels gegeven en ze kregen vandaag geleerd over het ochtendritueel zodra je opgestaan bent. Hierna mochten ze dingen kleuren en tekenen die ermee te maken hadden.
Vervolgens werd er geteld van 1 tot 10 en moesten een paar kinderen dit hardop doen.
De directeur was inmiddels ook gekomen en we werden gevraagd om met alle kinderen op te foto te gaan. Ook werd er nog een foto gemaakt van ons met de 2 leraressen.
Nog even buiten gepraat met de man en toen was het weer tijd om terug naar het CBR te gaan.
Toen we klaar waren met stage kregen we bezoek van Aniek en Jennifer. Zij waren inmiddels gearriveerd in Ndola en kwamen ons opzoeken.
We zijn samen met hun naar Twapia gegaan waar het souvenirmarktje is.
Onderweg hebben we ze al allerlei dingen verteld over Ndola.
In de avond hebben we voor hun gekookt en na nog wat na gekletst te hebben, zijn ze naar hun eigen kamer gegaan.
Donderdag zijn we alle kinderen gaan opzoeken die al een tijdje niet meer naar de therapie zijn gekomen. We zijn de moeders gaan vragen waarom ze dit niet meer doen en of ze wel weer wilden komen. We zijn naar een stuk of 7 huisjes gegaan en we kregen er verschillende ‘excuses’ . De een meer begrijpelijk dan de ander.
Verder is die dag gewoon verlopen en zijn we erna nog samen met Aniek en Jennifer boodschappen gaan doen, zodat ze ook weten waar de supermarkt is.
Vrijdag hebben we de kinderrolstoel aan Erick gegeven. Hij is 10 jaar en te groot en zwaar geworden voor zijn moeder om hem op de rug te dragen. Toen we binnen kwamen met de rolstoel (deze hadden we van te voren opgehaald bij het kantoor), begonnen hij en zijn moeder helemaal te glunderen. We zetten hem in de rolstoel en hij begon nog meer te lachen. Hij vond het prachtig!
Ook zijn moeder was helemaal lovend over ons. “God bless you!” zei ze echt constant.
Na dit mooie moment zijn we weer naar Vera geweest om haar te behandelen. We zien inmiddels al een vooruitgang en ze vind het ook niet erg om door ons behandeld te worden.
Toen we klaar waren zijn we samen met Loveness en Mr. Maloba (de chauffeur), naar het centrum geweest om speelgoed te kopen. We hebben hele leuke dingen gekocht en waren nog meer in onze nopjes.
Hierna nog naar de grote markt geweest om de laatste chitenga’s te kopen voor onze tassen. Zo, ons tassenproject is bijna ten einde.
Vervolgens weer terug naar het CBR gegaan en erna weer op internet.
Zaterdag zijn we nog de laatste kleine dingen gaan bezoeken in Ndola. Samen met Mr. Maloba zijn we er naar toe gereden. Maar de dag begon al weer goed, er was namelijk weer een pakketje aangekomen en die bleek voor mij te zijn!Nogmaals bedankt mam voor alles wat erin zat!
We hebben 2 bomen bezocht die tijdens de slavenperiode (zo’n 60 jaar geleden) een belangrijke functie hadden voor de slaven.
Ook hebben we het monument van Dag Hammerskjold bezocht. Hier is in 1961 de voorzitter van de Verenigde Naties, meneer Dag Hammerskjold, verongelukt met zijn vliegtuig.
Er was een man die ons het hele verhaal vertelde en dat was een verdrietig maar indrukwekkend verhaal.
Tussendoor nog naar een mevrouw geweest die zelf sieraden en kunst maakt en verkoopt. Daar aangekomen bleek dat het winkeltje niet meer bestond en we dus voor niets gekomen waren.
De buurvrouw vertelde wel dat ze nog een aantal dingen verkocht in een winkeltje in het centrum van Ndola.
Op de weg naar het monument zijn we er natuurlijk even gestopt en zijn er weer een paar leuke dingen aan onze handen blijven plakken.
Dit waren de laatste dingetjes die we nog wilden zien en toen zijn we weer naar huis gegaan.
In de avond zijn we samen met Aniek en Jennifer gaan uit eten bij Michelangelo’s, een Italiaans restaurant waar Laura en ik al een paar weken geleden zijn gaan eten.
Het was erg gezellig en we hebben allemaal heerlijk gegeten. Hierna met een taxi terug naar huis en toen hebben Laura en ik nog 1 aflevering Grey’s Anatomy gekeken.. het blijft een super serie!
Inmiddels is het alweer zondag en beseffen we ons dat we nog maar 1 weekje stage hebben.
Deze week moeten we nog veel dingen doen en staat inpakken onder andere op ons lijstje.
De tijd hier is echt omgevlogen en vandaag, als ik dit schrijf, over 3 weken is onze laatste dag in Zambia aangebroken.
Waarschijnlijk zal dit ook mijn laatste verhaaltje zijn dat ik in Zambia zal schrijven. Misschien nog eentje tussendoor op de rondreis, maar dat ligt er een beetje aan of we er tijd voor hebben.
Tot heeeeeel snel!
Liefs,
Loes
-
22 Februari 2011 - 14:49
Angelique:
Hoi Loes,
Succes met je laatste week stage en geniet van je safari/rondreis.
De laatste weken breken aan en zijn blij als je weer terug bent.
Moeten dan vlug wat afspreken om je verhalen te horen en ..................... om wat lekkers te eten!!!
Nog heel veel plezier de laatste weken en tot gauw.
Dikke kussen en knuffels van ons allemaal.
Liefs,
Angelique -
22 Februari 2011 - 15:20
Mama:
dag meisje,
De tijd vliegt, dat heb je nu zelf ervaren.Fijn dat jullie nog iets hebben kunnen betekenen voor het CBR en hun patiëntjes.Ik zal je verslagen gaan missen. Ik hoop dat je wel nog in staat bent om je reiservaringen met ons te delen.En maak maar veel foto's, ook nog van plekjes e.d. in Ndola.Heel veel plezier deze laatste week. Fijne reis en let op jullie zelf. Tot gauw!!
Dikke kus, mama -
22 Februari 2011 - 15:38
Marie-Jozé:
Hallo loes ,
Wat weer een leuk verhaal, zal voor jullie duimen 7 maart!!
Zo zie je maar wat jullie al ingeburgerd zijn daar en andere stagaires de wegwijs maken.
Mooi om te zien en horen hoe het met de adoptie kindjes gaat, (is hier de foto gemaakt van jou met zo,n lief kleintje op je arm, welke je moeder me heeft doorgestuurd?)
Nog een week stage,dan vakantie en weer naar t koude Nederland.
Bij de volgende stage zal ik je wel vaker zien hier in Adelante,dit wordt een wereld van verschil met CBR voor jou.
Geniet nog van je laatste weken en liefs Marie-Jozé -
23 Februari 2011 - 21:31
Daniëlle:
Hoi Loes,
heb je net een smsje gestuurd maar voor het geval die niet aankomt ook hier nog een berichtje. Super leuk van de kaart. Dat was echt een verassing. Succes met je laatste dagen stage, wat is de tijd snel gegaan! Zal wel vreemd zijn om alweer afscheid te moeten nemen! Veel plezier met de rondreis, geniet ervan! xxx Daniëlle -
24 Februari 2011 - 07:57
Jo En Miriam:
Hoi Loes,
leuk en mooi al die verhalen die we voorbij hebben zien komen! Zo hebben we toch een indruk gekregen van wat je daar hebt meegemaakt. Geniet nog heel veel van de laatste 3 weken daar en pas goed op elkaar. Oh ja, dank voor je kaartje! dat kwam gisteren hier aan. Kussen van hier Jo en Miriam Simone en Stella
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley