All the way for nothing!

Maandag begon de stageweek weer rustig. Omdat we hier in het regenseizoen zijn, komen er minder patiënten. De meeste ouders zijn nu namelijk druk in de weer met het oogsten van hun groenten op het land. Dit gaat nu voor de therapie, eten is namelijk belangrijker.
We kregen van Martin te horen dat Loveness vandaag niet zou komen, omdat haar dochtertje van 3 malaria heeft. Dit is natuurlijk erg vervelend, ze heeft medicijnen gekregen en we hopen natuurlijk dat ze snel beter wordt.

Vandaag hebben we ook kennis gemaakt met Felix, hij is schilder. We hebben al wat sponsorgeld binnen gekregen en daar gaan we plafondschilderingen voor in de fysiotherapieruimte laten maken.
Felix had verschillende kinderboeken bij zich en daar hebben we 6 leuke tekeningen uit gezocht. Na wat onderhandelt te hebben kwamen we uiteindelijk op een goede prijs uit. Hij vertelde dat hij morgen al zou beginnen. We zijn benieuwd!

Laura heeft een djembé gekocht en aangezien deze te groot is voor haar koffer en voor handbagage, wordt er een houten kist gemaakt. Hier kan ze dan ook nog andere souvenirs in stoppen die groot en/of zwaar zijn. Nicolas gaat hem maken en we zijn dan ook vandaag naar de markt gegaan om hout te kopen. De planken die je hier koopt zijn zo’n 5 meter lang en hebben de halve schors nog eraan.
Het hout moet buiten nog drogen en dan wordt het nog wat lichter.

’s Middags na stage hadden we afgesproken met Victor, hij is de voorzitter van de ronde tafel. We zouden nog wat dingen bespreken over materiaal dat wij vinden dat nodig is bij het CBR. We gingen naar een lodge in de buurt om wat de drinken. Victor moest onverwachts tussendoor nog even weg voor zijn werk en was binnen een half uurtje alweer terug.
Toen hij terug was, kwam er een (blanke) man naar ons toe gelopen en vroeg of hij bij ons kon zitten, natuurlijk mocht dit. We raakte aan de praat en Tim, de man, bleek uit Australië te komen. Hij was hier voor zijn werk die ook veel met goede doelen doet. Tim vroeg ons na een tijdje of we zin hadden om samen met hem te gaan uit eten bij een restaurant in de buurt, hij was namelijk alleen hier en vond het gezelliger om met ons te gaan eten dan alleen. We vonden dit geen probleem en tegen 7 uur namen we afscheid van Victor en werden we door een taxi bij het restaurant afgezet.

Het restaurant, Déjà vu genaamd, was nog helemaal leeg, maar dit maakte ons verder niet veel uit.
We gingen zitten en bestelde ons eten. Tim vertelde ons van alles over zijn werk en hoe wij eventueel ook sponsors konden zoeken. Het eten was inmiddels gebracht en ik heb genoten van mijn heerlijk stukje vlees, het eerste fatsoenlijke stuk, zonder botten en rare dingen, in de afgelopen 2 maanden!
Na het eten hebben we ons nog een toetje, ofcourse ijs, besteld en ondertussen nog veel gepraat over van alles en nog wat.
Hierna de rekening gevraagd, woow.. we schrokken ons kapot. Dit was wat meer dan we verwacht hadden. Na de rekening eens goed bekeken te hebben, bleek dat ze allerlei fouten gemaakt hadden. Zo was de BTW 2x erop gezet en er waren nog wat andere dingen fout. De ober corrigeerde het en toen kwam een wat fatsoenlijker bedrag eruit.
Op de rekening stonden al de service kosten, de fooi, maar Tim weigerde die te geven. Hij vertelde tegen de ober dat hij ons de verkeerde rekening gegeven had en dat hij het onfatsoenlijk vond om de fooi al op de rekening te vermelden. Als we hem fooi wilde geven, dan gaven we het hem zo wel. Na wat heen en weer gepraat hebben we uiteindelijk het bedrag gedeeld en betaald zonder de fooi. De ober was hier niet echt blij mee, maar dat maakte ons niets uit.
Nadat we weer met een taxi thuis afgezet waren, hebben we nog even gekletst en zijn naar bed gegaan.

Dinsdag was Loveness er nog steeds niet en hebben we de behandelingen zonder haar gedaan. Felix zou tegen 11 uur komen, maar die hebben we de hele dag niet gezien. Dit vonden we zelf niet echt prettig, aangezien we hem al een voorschot gegeven hadden voor het materiaal.
Tegen lunchtijd zijn we samen met Martin naar Loveness haar huis gegaan om te kijken hoe het met haar dochtertje ging. Daar hebben we onder het genot van een drankje het nieuws gekeken over Egypte en hebben hierna afscheid genomen om vervolgens terug naar het CBR gegaan.
Na de stage zijn we weer zoals gebruikelijk op internet gegaan en voor we het wisten was de dag alweer om.

Woensdag was Loveness er weer en ze vertelde dat het weer een beetje beter ging met haar dochtertje. Tegen 11 uur kwam Felix aan, gelukkig hij was ons niet vergeten. Hij vertelde dat hij gisteren thuis de tekeningen heeft uitgewerkt op groot papier om deze vervolgens vandaag tegen het plafond te tekenen door middel van carbonpapier. Zo gezegd, zo gedaan. Hij ging gelijk samen met zijn 2 collega’s aan de slag.

We besloten om vandaag te helpen met koken en we hebben Sister Karin geholpen. Zij werkte eerst in een ander CBR en werkt nu sinds een paar weken bij ons in plaats van Molly.
Onder het koken hebben we over allerlei dingen gekletst en opeens viel de stroom uit, een powercut, net nu we aan het koken waren. Er werd meteen een soort van barbecue ding gepakt met kolen en we gingen hierop verder koken. Dit duurde natuurlijk wat langer, maar dat maakte niet zoveel uit, we hadden het erg gezellig. Inmiddels waren ook Martin en Nicholas bij ons buiten komen zitten. We hebben gepraat over HIV/Aids, tjah het zijn misschien taboe onderwerpen maar we wilden het toch proberen. Gelukkig wordt er inmiddels wat meer openlijk over gepraat en hierdoor kregen we een heel erg interessant gesprek.

Na het eten is Nicholas verder gegaan met het maken van de kist voor Laura. Laura heeft zelf ook nog een poging gewaagd om de planken te schuren met een soort van rasp. Dit bleek nog niet zo makkelijk te gaan als het leek. Door dit alles ging de tijd weer super snel en voor we het wisten konden we alweer naar huis toe.

De donderdag begon al vroeg. We zijn om kwart over 4 ’s nachts opgestaan en we werden tegen 5 uur opgehaald door de driver van het CBR. Vandaag gaan we namelijk naar Lusaka toe voor ons visum. We moesten bij het CBR nog even wachten op Mr. Mwansa voor we konden vertrekken. Jennifer, een medewerkster van het CBR in Chililabombwe, ging ook met ons mee.
De planning was dat we tegen 5 uur zouden vertrekken, maar uiteindelijk zijn we pas tegen half 7, jawel anderhalf uur later, vertrokken! Pff, als we dit geweten hadden, hadden we nog iets langer kunnen slapen.
Na een rit van ongeveer 3,5 uur kwamen we dan in Lusaka aan. Voor degene die dit niet weten, Lusaka is de hoofdstad van Zambia en is dus een erg drukke plaats. Dit zagen we ook al aan het verkeer.
Wat erg grappig was, was dat overal bij de verkeerslichten van die mannetjes stonden om allerlei dingen te verkopen als je stil stond. Van beltegoed tot hondenriemen en van ontstoppers tot kleding, echt van alles was er te koop.

We maakte eerst een stop bij de Duitse Ambassade. Mr. Mwansa en Jennifer gaan namelijk midden maart naar Duitsland toe voor fondsenwerving. Hier moesten zij hun Visum aanvragen. Nadat wat gepraat , bleek dat ze niet alle juiste formulieren bij zich hadden, dit was een grote domper.
Voor we de auto instapten, wilde Laura nog een foto maken van het bord dat aan de poort hing. Toen we de auto wilden instappen, kwam er een bewaker achter ons aangelopen en vroeg aan Laura wat ze aan het doen was, ze liet de foto van het bord zien en de man was hier niet blij mee. Laura (en ik ook) vond dit maar onzin, het was maar een bord geen gebouw ofzo.. ze moest vervolgens de foto verwijderen en dit laten zien. Toen was het goed en mochten we gaan. Wat een stomme vent ! :P

Hierna zijn we naar de immigratie office gegaan. Toen we aankwamen moesten we naar de 2e verdieping toelopen. Hier zat een mevrouw achter een balie en vroeg waar we precies voor kwamen. We hebben ons verhaal verteld en ze vertelde ons dat we terug moesten komen op de dag dat ons visum verloopt, 7 maart dus. De hele weg naar Lusaka hebben we dus voor niets gedaan! Dit viel echt tegen. Na dus nog een grote domper zijn we maar naar de winkels gegaan die we nog wilde bezoeken.
We hebben namelijk nog sponsorgeld over en daar willen we een kinderrolstoel voor kopen. De winkel was gespecialiseerd in medische hulpmiddelen en ze verkopen er allerlei dingen. Hier hadden ze gelukkig een kinderrolstoel en deze hebben we, na even overlegd te hebben, gekocht. Mr. Mwansa was er erg blij mee. Toch nog een beetje een goed gevoel voor deze dag.

Vervolgens zijn we nog doorgereden naar een groot shoppingcentrum, hier wilde Laura namelijk nog speelgoed kopen voor de fysiotherapie ruimte. Er was een hele grote winkel waar ze van alles verkochten, onder andere speelgoed. Dit viel ook weer tegen, woow wat is het speelgoed hier duur, dit komt blijkbaar omdat het uit Zuid-Afrika geïmporteerd wordt.

We konden hier niet lang kijken en moesten al snel weer terug naar de auto. Mr. Mwansa had nog een afspraak met iemand en daar moesten we naar toe. Laura en ik hebben hier lekker in het zonnetje gezeten en toen de afspraak klaar was zijn we langzaam richting huis vertrokken, het was inmiddels half 5. Onderweg hebben we nog ergens wat gegeten en na de lange rit kwamen we uiteindelijk thuis om 9 uur.
Het was een lange dag geweest en helaas hebben we niet veel succes gehad met de dingen waarvoor we waren gekomen.

Vandaag zijn ook Aniek en Jennifer aangekomen in Zambia. Zij studeren Social Work op de Hogeschool Zuyd in Sittard en zijn ook hier voor hun stage, maar dan voor 6 maanden. Zij zullen net zoals ons, eerst een aantal dagen in Mpongwe verblijven en wij zullen ze woensdag verwelkomen in Ndola.

Vrijdag zijn we iets later naar het CBR gegaan, omdat we dan iets langer hadden om bij te kunnen slapen.
Toen we bij het CBR aankwamen, bleek dat de tekeningen op het plafond al helemaal af waren! Dit had Felix dus de hele donderdag gedaan en met succes. Laura en ik hadden zelf nog een leuk idee, we wilde onze handen als afdruk erop zetten, zodat niemand ons kon vergeten.
Zo gezegd, zo gedaan. Felix verfde onze handen en terwijl we op een tafel stonden drukte we onze handen tegen het plafond aan. Dit zag erg leuk uit! Onze namen werden er vervolgens onder geschreven en met het jaartal 2011 erbij, was de schildering af.

Hierna zijn we samen met Sister Karin naar de markt gegaan om de dingen voor de lunch te kopen en natuurlijk nog wat Chitenga’s voor onze tassen.

Na stage zijn we weer op internet geweest en toen besefte we ons dat we nog maar 2 weken stage hebben voordat we op rondreis gaan!

Zaterdag zouden we met Phil naar Kitwe gaan, maar zoals je al verwacht, werd de planning weer wat anders. We zijn uiteindelijk alleen naar Kitwe gegaan met de bus en Phil zou nakomen. We zijn weer even over de souvenirmarkt gegaan en natuurlijk bleven er weer wat dingen aan mijn handen plakken.
Daarna nog even over de gewone markt gelopen en toen begon het echt keihard te regenen. Ook is het hier op zaterdag gebruikelijk dat de winkels al om 1 uur dichtgaan, dus we hebben niet veel ervan gezien. We hebben nog even met Phil contact gehad en tjah toen bleek maar weer dat hij niet meer kwam. We hebben snel ergens wat gegeten en nog een paar boodschappen gedaan om vervolgens met de bus weer terug naar huis te gaan.

De dag was toch nog wel gezellig geworden en ging weer snel voorbij. Die avond hebben we nog een lange film gekeken en toen was het weer tijd om naar dromenland te gaan.

Zondag was weer een luierdagje. We hebben de blog geschreven, mailtjes getypt, wat aangeklooid op de computer enz..
We hebben trouwens ook voor ons zelf steeds een excuus gezocht voor als we iets lekker willen.
Vandaag is de reden dat Cindy (een vriendin van de opleiding) en Lucas (m’n neefje die in Canada voor 3 maanden zit) jarig zijn, dus we hebben ons een lekker gebakje uitgezocht ;)

De komende week moeten we echt knopen gaan doorhakken voor de rondreis, want deze komt steeds dichterbij!

Tot snel,
Liefs Loes

P.s. vergeten jullie niet om op de website te kijken en natuulijk dingen te bestellen! www.zambia.tessel.info