Kerstviering en Kitwe

Dinsdag 14 December

Vanmorgen om half 9 opgestaan want we zouden om half 10 worden opgehaald door Mr. Mwansa om naar Chifubu te gaan (onze stageplaats). We waren net wakker, toen de receptioniste naar ons toe kwam met de mededeling dat Mr. Mwansa aan de telefoon was voor ons.
Dus, ik in mijn pyjama naar de receptie gelopen om het telefoontje aan te nemen. Hij vertelde ons dat de kerstviering die op het programma stond, verschoven was van 10 naar 2 uur. Hij zou ons dus om half 2 komen ophalen en we hadden de ochtend nog vrij.
Na dit gehoord te hebben, hebben we het die ochtend rustig aan gedaan. We hebben nog een brood en wat flesjes water gekocht en nog even 10min op internet gegaan om de mail te checken.
Nadat we wat geluncht hadden, werden we door Mr. Mwansa opgehaald.

Na 15min in de auto te hebben gereden, kwamen we aan in Chifubu, de vestiging van het CBR waar wij de komende 3 maanden onze stage zullen gaan lopen.
Gelijk toen we binnen kwamen, werden we overladen met handjes van (vooral geestelijke gehandicapte) kinderen. Iedereen wilde ons gedag komen zeggen en vooral aan ons zitten.
Samen met Loveness (de fysiotherapeute van daar) zijn we naar de fysiotherapie ruimte gegaan.
De ruimte is ongeveer 4 bij 6m groot en er liggen matten op de grond om de therapie op te geven. Verder hebben ze meer materiaal dan wij dachten. Er staan verschillende rollators, looprekjes, er is speelgoed voor de kinderen en er is een grote bal (waar je o.a. de zitbalans op kunt trainen).
Hierna hebben we buiten in de schaduw gezeten om te wachten totdat de viering zou beginnen.

Een doof meisje was ondertussen achter ons aan komen lopen en kwam bij ons zitten. Ze maakte geen enkel geluid, maar keek je alleen heel aandachtig aan. Nadat we 10min buiten gezeten hebben, zijn we naar binnen gegaan om in de zaal te gaan zitten voor de kerstviering.
Wij mochten als eregasten achter een tafel zitten, waardoor we net het gevoel kregen alsof er een persconferentie plaatsvond. De kinderen zaten tegenover ons op stoelen en zo dat het midden van de ruimte vrij was. Een van de medewerkers fungeerde als DJ en zorgde voor de muziek.

Na een beetje te hebben afgewacht, waagde de eerste kinderen zich eraan om te gaan dansen.
Een paar jongetjes danste wel erg oversekst, wat een beetje intimiderend overkwam. Gelukkig danste de rest van de kinderen wel ´normaal´. Ondertussen kwam een van de docenten rond met drinken (Cola, Fanta Orange, Fanta Pineapple en Sprite) en een ‘cakeje’ (iets tussen cake en brood in) wat lekker smaakte. Nadat iedereen hier van gesmuld had, gingen ze weer verder met dansen.
Ook wij kwamen er niet onderuit om niet mee te doen, dus nadat we onze frisdrank op hadden, waagde we ons op de dansvloer. Gelijk merkte we op dat alle kinderen met ons wilde dansen en ze je vooral niet wilde delen met anderen. Dit was soms een beetje vervelend, maar is uiteindelijk wel goed gekomen.
Een aantal kinderen bezorgde we, door samen met ze te dansen, een grote lach op het gezicht, wat het voor ons natuurlijk extra leuk maakte.

Inmiddels was er nog een belangrijke gast binnen gekomen. Deze meneer had geld gesponsord voor het CBR en werd dus met open armen ontvangen. Nadat hij een woordje in Bemba had gesproken en we ondertussen in het Engels de vertaling kregen van een docent, stond er een modeshow op het programma. De kinderen ging met z’n alle op de gang wachten en mochten één voor één de ‘catwalk’ oplopen. Ze vonden het allemaal prachtig en showde dan ook hun beste moves. Voor onze tafel was het einde van de catwalk en hier zeiden ze dan hun naam. (Ik ben zowat alle namen alweer vergeten, aangezien dit allemaal Bemba namen zijn..)
Hierna hebben we nog even gedanst en toen stond er nog warm eten op het programma.
Aangezien wij samen met de meneer de eregasten waren, mochten wij dan ook als eerste eten gaan halen.
Deze keer (gelukkig) geen Nshima, maar wel rijst, macaroni, salade, kip en aardappel. Dit alles smaakte goed, ook al had ik in eerste instantie niet echt honger, het was namelijk half 5.
Toen we ons bordje leeg hadden, was de viering alweer voorbij. Het eten wat over was, werd verdeeld onder de kinderen om mee naar huis te nemen (ze hadden allemaal een plastic bakje bij zich).
Nadat wij ook van iedereen afscheid genomen hadden, heeft Mr. Mwansa ons weer thuis afgezet.
We zijn nog even op internet geweest omdat Laura nog het een en ander moest regelen voor het afstuderen. Om half 7 zijn we vervolgens naar huis gegaan, het begon ook al te schemeren en voor je het in de gaten hebt is het dan donker.

Na het eten besloten we om Glee (een luchtige musicalachtige serie) te gaan kijken. Toen de aflevering afgelopen was, is Laura zich gaan douchen en ben ik begonnen met de Cosmopolitan te lezen. (ik heb wat tijdschriften van de afgelopen maanden verzameld om ze nu te kunnen lezen)
Nadat Laura zich gedoucht had, hebben we onder het onder het genot van een kopje thee en een koekje nog een aflevering van The Mentalist gekeken. Hierna was het alweer bijna 11 uur en tijd om naar bed te gaan.

Woensdag 15 December

Vandaag werden we om half 9 opgehaald door iemand van het CBR. We zouden met alle medewerkers van de verschillende CBR-vestigingen naar Kitwe (grotere stad in de buurt) gaan voor de algemene vergadering.
Voordat we werden opgehaald hebben we nog even bij de receptie gemeld dat we geen warm water hadden, ons doucheputje niet goed doorliep (het water van het douchen van gisteravond stond er nog) en er een plas water naast de wc stond.
Nadat we waren opgepikt en nog wat andere mensen opgehaald hadden zijn we richting Kitwe vertrokken, een autorit van ongeveer 45 minuten. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt en heb mijn oordopjes ingestoken om muziek te luisteren.

Toen we in Kitwe bij het CBR aankwamen, duurde het even voordat we precies wisten wat de bedoeling was. In de vergadering zou namelijk de planning besproken worden voor het komende jaar. Er zou vooral vergaderd worden over de doelen die ze aan het eind van 2011 bereikt willen hebben.
Mr. Mwansa leidde de vergadering en ik had soms net het idee alsof we in de klas zaten, niemand gaf antwoord op zijn vragen. Nadat er wat dingen verteld waren, werden er 4 groepen gemaakt. Elke groep zou doelen gaan opschrijven voor bepaalde onderwerpen zoals Child welfare, Staff Welfare en Therapy. Wij gingen met ons groepje buiten zitten en na ongeveer 1.5 uur (voor het gevoel nog langer) was iedereen klaar en gingen we weer naar binnen.
Alle groepen hadden hun doelen op groot papier gezet en deze werden tegen de muur geplakt.
Nu kwam het aller saaiste gedeelte. Het vorige was ook al redelijk saai, aangezien wij nog niet echt mee konden discussiëren, maargoed. 2 Heren gingen alle punten doornemen en er zou zo uiteindelijk een definitieve versie uitkomen. Dit was tenminste de bedoeling.
Er werd hierbij vooral gediscussieerd over wat waar moest staan in plaats van wat er eigenlijk stond, een discussie van niets dus.

Laura en ik zaten al half te slapen toen Mr. Mwansa zei dat we maar een lunchbreak moesten houden, het eten was namelijk klaar.
Wat stond er op het menu, je raadt het al.. Nshima! Dit samen met een vis (gewoon zo met alles erop en eraan gebakken) en een groenteprutje (tomaat met ui). Voor degene die mij langer dan vandaag kennen, ik heb dit laatste natuurlijk overgeslagen :P
Ik heb me wel gewaagd aan de vis, maar Laura heeft deze overgeslagen. De vis had namelijk nog de kop en staart eraan en alles, inclusief de ingewanden, zat er nog in. Na wat gepruts had ik wat fatsoenlijke stukjes vis zonder graat en heb ik dit samen met de Nshima opgegeten, het smaakte best goed. Omdat de kop van de vis me de hele tijd aan het kijken was (dat idee kreeg ik :P ) en ik na mijn idee alle goede stukjes vis eruit gehaald had, besloot ik dat ik genoeg gegeten had.
Toen ook alle andere mensen klaar met eten waren, ging de vergadering verder. Natuurlijk was dit nog even saai als ervoor. Gelukkig kwam Mr. Mwansa op een gegeven moment naar ons toe om te zeggen dat we zo mee terug konden rijden met de mensen van het CBR in Ndola. Pffiew, we waren bijna klaar.

Om kwart over 4 vertrokken we uiteindelijk terug naar Ndola. Onderweg zijn we, op ons verzoek (A), even gestopt bij de Shoprite in Kitwe om nog wat boodschapjes te doen. Ook heeft Laura nog een headset met microfoon gekocht (haar laptop doet raar met het geluid en zo kan ze dus op de pc van het internetcafé toch skypen met haar familie, de webcam had ze wel al meegenomen van thuis).
Tegen 5 uur reden we Kitwe uit op weg naar huis. Omdat we zowat de hele tijd 140 km/uur reden, kwamen we tegen half 6 aan in Ndola.
Dit kwam goed uit want we hadden met thuis afgesproken dat we om 6 uur onze tijd op skype zouden zijn.

Ondertussen hadden we Phil gesmst of hij ons om half 8 zou kunnen komen ophalen in het internetcafé. Het is hier dan donker en we vinden het zelf nog niet prettig om alleen over straat te lopen. Dit vond hij geen probleem!

Tegen kwart over 6 was ik dan op skype en gelukkig was Armand er al op! Na wat met hem gekletst te hebben heb ik ook nog even geskypt met mama. Voor ik het in de gaten had, was het alweer bijna kwart voor 8 en besloot ik om te stoppen.
Laura was ondertussen nog steeds aan het klooien met haar headset. Ze kon haar ouders wel horen, maar zij konden haar niet horen. Dus wat met de instellingen van de pc gespeeld en toen gelukkig uiteindelijk nog 5 minuutjes wederzijds contact gehad. Ze was weer helemaal in de 7e hemel :)
Om 8 uur kwam Phil ons ophalen (hij had gebeld dat het iets later werd) en zijn we naar huis gelopen.

Thuis hadden we niet meer echt honger, de Nshima van die middag vulde erg goed, dus we besloten om wat soep te maken.
Toen kwam het uur van de waarheid, ik zou de douche gaan uitproberen MET warm water. Gelukkig was het gerepareerd en had ik een heerlijke warme douche, de eerste sinds we in Zambia zijn aangekomen.
Ondertussen belde de moeder van Laura nog op en had zij haar tijd ook even gevuld.
Hierna hebben we nog een aflevering van Glee gekeken en toen was het weer tijd om te gaan slapen.

Binnenkort volgt er weer meer!

Liefs,
Loes