Happy New Year!

26 December – 2 Januari

Zondag, tweede kerstdag, hebben we niet veel bijzonders gedaan. We hadden nog 2 eieren dus die hebben we lekker gegeten. Verder hebben we wat gelezen, blog geschreven en een spelletje op de computer gedaan. De tijd vloog voorbij en voor we er erg in hadden moesten we alweer gaan koken. Na het eten nog een serie gekeken en toen was het alweer tijd om te gaan slapen.

De afgelopen week hebben we op stage een nieuwe patiënt gezien. Amos, een jongetje van bijna 1 jaar heeft Spina Bifida, een open ruggetje. Aangezien ik en ook Laura nog nooit echt een patiënt gezien hebben met deze pathologie, was dit erg interessant. We hebben het gesprek met de moeder gevoerd en een andere moeder hielp met het vertalen van en naar Bemba. Amos is echt een heel leuk kind, hij lacht echt de hele tijd.
Thuis hebben we in het kinderfysiotherapie boek van Laura nog het een en ander uitgezocht over zijn ziekte. Helaas staat er niet super veel in het boek, maar gelukkig is internet ook een uitkomst.

Op het CBR is het echt heel erg gezellig. Omdat er nog vakantie is, zijn de kinderen maar tot het begin van de middag daar. Zodra alle patiënten behandeld zijn, gaan we nog even gezellig bij de meisjes zitten die aan te handwerken zijn.

Dinsdagmiddag zijn we met Phil naar een kleine souvenirmarkt gegaan om wat rond te kijken. Ik heb er 2 armbanden gekocht die gemaakt zijn van een groene steensoort (ben de naam ervan vergeten..)
Laura heeft zich een Djembe gekocht, of nouja, hij wordt voor haar gemaakt in de grootte die zij graag wilt. We wachten nu dus met spanning af wanneer hij klaar is!

Woensdagmiddag zijn we met Rita, de lerares van de meisjes, een rondje gaan lopen over de markt in Chifubu. We wisten niet eens dat er een markt was en hij blijkt echt nog groot te zijn en heel gezellig. Natuurlijk hebben we weer een chitenga gekocht, deze keer een wat soepelere zodat we hem makkelijker kunnen ombinden. We hebben maar een paar straatjes bezocht van de markt maar Laura en ik hebben al besloten om dinsdagmiddag eens wat langer rond te gaan kijken.

In Mpongwe hadden we, toen we net aangekomen waren, gehoord dat je van een chitenga een hele leuke schoudertas kan laten maken. Aangezien wij niet vaak in Mpongwe meer zullen komen, zou het lang duren voordat we er eentje konden laten maken.
We hebben aan de vrouwen bij het CBR gevraagd waar we dit kunnen laten maken in Ndola. Rita zei toen al dat zij ze wel voor ons zou gaan maken. Dat vonden we natuurlijk super leuk!

Vrijdag was er vergadering vanuit het CBR, maar wij hoefden hier niet bij te zijn. Dit betekende dus dat we een dagje vrij hadden en eerder naar Mpongwe konden gaan om daar Nieuwjaar te vieren.
Tegen 9 uur zijn we met de bus vanuit huis vertrokken en na 2 keer over te stappen, kwamen we dan tegen 1 uur aan in Mpongwe.
Ik weet niet of ik het al eens eerder verteld heb, maar als je hier met de bus gaat (een busje waar je met ongeveer 20 mensen op elkaar gepropt zit) is het altijd de vraag hoe laat de bus vertrekt. De bussen hebben geen nummer of bordje en dus is het vragen aan iedereen welke bus je moet hebben. Als je dan eenmaal de goeie bus gevonden hebt, is het wachten geblazen totdat de bus vol zit, want dan vertrekt hij pas.
Wij hadden nog geluk gehad, want we hoefden maar 30 minuten te wachten voordat we vertrokken.

Toen we in Mpongwe bij het Guesthouse aankwamen, waren Tine en Tijs er en 2 van hun vrienden uit België, Bert en Miet. Nadat we ons even geïnstalleerd hadden op de kamer zijn we Tine en Miet gaan helpen met de voorbereidingen voor het eten van die avond. We hebben allerlei groenten gesneden en dit was nog best veel werk.
Toen de voorbereidingen klaar waren zijn we op onze kamer nog wat gaan lezen. Even later kwamen de jongens van de jeugdgroep, Tijs en Bert aanrijden met een levende geit. Dit werd ons eten voor de avond. De geit hebben ze achter het guesthouse geslacht en Laura is gaan kijken, ik heb het maar voor gezien gehouden.
Even later kwam de rest van de familie van Tine en Tijs aan, 2 Ooms en Tantes; Anique & Lieven en Els & Wouter.
We hebben nog geholpen met het versieren van de overkapping waar we met z’n allen onder gaan zitten. Toen vertelde Miet dat het thema van het feestje wit was en ze vroeg dus of we witte kleding bij ons hadden. Wij wisten hier helemaal niets van en hadden dus ook niets van witte kleren meegenomen (Ik heb zowieso niets wit bij me met die zand overal).
Dus met wat improvisatie hebben Laura en ik allebei een wit laken omgeknoopt en Laura kreeg nog een boa en ik een soort van ketting met witte pluisjes eraan.

Iedereen had zich voor de avond uitgedost en zag er theatraal uit. Ondertussen waren ook de jongens en meisjes van de jongerengroep gekomen zodat het feestje kon beginnen.
We hebben met z’n alle onder de overkapping gezeten en er was muziek, drank en lekkernij.

Op een gegeven moment besloten de jongens om de barbecue aan te zetten zodat het vlees erop kon. Tegen 8 uur heb ik nog even gebeld met pap en mam met de afspraak dat we om 12 uur nog even kort contact zouden hebben.
Het was uiteindelijk al 11 uur voordat we pas konden gaan eten. Iedereen kreeg een stuk geit en een gepofte aardappel en verder waren er nog groenten en salades.

Ik kreeg het schouderblad van de geit en dit was dus niet te eten met mes en vork. Met andere woorden, ik moest het vlees eraf trekken met mijn tanden en dit wilde niet echt goed lukken, met als gevolg dat mijn halve gezicht onder de sappen en saus zat. Maargoed, ondanks dat ik nog nooit geit had gegeten, maar het smaakte best lekker.

Toen iedereen klaar met eten was, bleek dat het nog maar een paar minuten voor 12 uur was. Snel hebben ze alles aan de kant gezet en we hebben snel afgeteld met een paar mensen.
Om 12 uur hadden ze nog wat vuurwerk, maar dit stelde niet echt veel voor, 2 vuurpijlen en 2 gronddingen. In het hele dorp was verder geen vuurwerk te zien, wat wel jammer was.
We hebben iedereen een Gelukkig Nieuwjaar gewenst en ik ben gelijk begonnen met smsen naar Armand en pap, helaas wilde hij allebei de smsjes niet versturen.

Hierna werd de muziek op swingversie gezet en begonnen de meeste jongeren uitbundig te dansen. Mijn humeur was ondertussen wat minder geworden, aangezien mijn telefoon die smsjes maar niet wilde versturen.
Gelukkig werd deze gedachten onderbroken want om 20 over 1 (bij jullie dus net 12 uur geweest), ging mijn telefoon. Ik ging er vanuit dat dit mijn ouders waren, maar het bleek Armand te zijn! Dit had ik echt niet verwacht. Het was fijn om zijn stem te horen en zo te horen miste hij mij ook.

Dit telefoontje deed mij weer even goed, maar ik kreeg mijn smsje naar mijn vader maar niet gestuurd. Tegen 3 uur besloot ik om naar bed te gaan want ik was echt moe, Laura bleef nog even bij de rest zitten. Uiteindelijk maar een smsje gestuurd met de Nederlandse telefoon, want het bleek dat ik opeens geen beltegoed meer op mijn Zambiaanse telefoon. Dit was echt vreemd, want ik had de ochtend nog 19.000 kwacha erop staan en nu nog maar 300 kwacha terwijl ik geen enkel telefoontje of smsje heb verstuurd. Snel erna nog een reactie van mijn vader en toen ben ik lekker naar mijn bedje gegaan.



Zaterdagochtend zijn we naar de markt in Mpongwe gegaan. Het is niet zo’n hele grote markt, dus we hebben er een rondje overheen gelopen en beide nog een chitenga gekocht. Toen weer terug naar het guesthouse gelopen.
Daar aangekomen hebben we ons boek gepakt en zijn lekker in de schaduw gaan zitten lezen.
Tine vroeg ons of we ’s middags meegingen naar Dar Farms, een bevriende Zuid-Afrikaan woont daar en daar zouden we wat gaan drinken. Wij vonden dit natuurlijk geen enkel probleem en vonden het erg gezellig dat ze ons mee vroegen.

Na de lunch zeiden ze dat we bijna vetrokken, dus we pakte onze spulletjes en liepen naar de auto’s toe. De rest van de gasten hadden allemaal hun kleine koffertje bij zich en wij vroegen ons af wat de bedoeling daarvan was.
Laura vroeg aan Els waarom ze haar koffertje meenam, hierop antwoordde zij dat we daar bleven slapen. Wij keken elkaar aan, hier wisten we niets van! Gelijk even aan Tine nagevraagd wat nu de bedoeling was. Ze zei dat we er bleven slapen, waarop wij reageerde dat we er niets vanaf wisten.
We pakte nog snel onze rugzak en stopte onze slaapspullen erin.

De rit duurde ongeveer 1,5 uur en was over een onverharde, modderige, vol met kuilen weg. Het was een hele klus om er overheen te rijden, maar uiteindelijk kwamen we tegen 6 uur aan bij Henny, de blanke Zuid-Afrikaan. Er waren nog wat andere mensen aanwezig, de ‘buurman’ van Henny (hij woont ongeveer 1 uur verderop), de neef van de buurman met zijn zoon en Joline, de dochter van Henny.

We gingen met z’n alle op de veranda achter het huis zitten en begonnen een gezellig gesprek. Iedereen zat aan de alcohol (bier of wiskey..), maar ik had het maar gehouden op een glas water. Dit vonden ze erg vreemd, wist ik zeker dat ik geen alcohol wilde..ja ik hoefde geen bier of iets dergelijks.

Lieven, de oom van Tine, is professioneel goochelaar en dat ging hij even laten zien door middel van kaarttrucs. Iedereen zat om de tafel en hij deed zijn trucjes, wow hij was echt super goed.
Bij een truc mocht ik ook meehelpen. Ik moest 10 willekeurige kaarten pakken en daar moest ik op gaan zitten, iemand anders moest ditzelfde doen. Toen vroeg hij aan Joline of ze een kaart wilde pakken, het was de 3. Nu zei Lieven dat hij 3 kaarten bij mij weg ging halen en bij die andere man erbij stopten. Hierna moest ik mijn pakketje kaarten weer pakken en toen vroeg hij of ik hardop wilde tellen hoeveel het er waren en ja hoor, je raadt het al, het waren er maar 7! Bij die andere man waren het er nu opeens 13! Niemand snapte er iets van.

Tegen 9 uur gingen we dan eten, er hing een varken op het spit en die was inmiddels gaar. We mochten allemaal een stuk pakken en Joline had voor salades en andere hapjes gezorgd.
Ze had een overheerlijke soort van aardappelgratin gemaakt,, hmmm dit smaakte echt naar meer!

Na het eten ben ik toch maar aan de alcohol gegaan, een Savanna (soort van Jillz). Toen begonnen ze me toch wel oké te vinden :P
De muziek werd ondertussen aangezet, maar de rest vond het niet zo’n geweldige muziek, dus besloten ze de auto achterom te rijden zodat ze de iPod op de radio konden aansluiten.
Er werd een kampvuur gemaakt en met de verschillende (oudere)liedjes werd meegezongen. Het leek wel weer of ik bij scouting was :) haha, maar wel heel gezellig.

Henny had de hele avond al behoorlijk wat op en was best wel dronken. Hij liep echt de hele tijd wankel en viel constant op de grond. De rest vond dit heel grappig en lachte, maar ik kon er niet echt tegen.

Oja, voor ik het vergeet te zeggen. Armand zou me nog bellen tegen 6 uur en daar had ik me best op verheugd. Alleen toen we bij de Farm aankwamen, bleek dat we er geen bereik hadden! Ik baalde als een stekker en kon Armand dus ook niets laten weten.

Tegen 1 uur besloot ik om naar bed te gaan. Ze hadden provisorische bedden gemaakt in de woonkamer, door wat matrassen op de grond te leggen met lakens en kussens.
Ik had eigenlijk geen behoefte om daar te gaan slapen omdat iedereen daar steeds langsliep en ik de muziek steeds kon horen.
Henny zei dat ik kon kiezen waar ik wilde slapen en ik koos daarom een slaapkamer uit met een 2 persoonsbed. In de slaapkamer stond verder alleen een stoel en kastje, maar dat maakte me niet uit. Het enige nadeel was dat ze geen muskietennet hadden en ik dus eerst een inspectie door de kamer moest maken op zoek naar beestjes.

Tegen 2 uur kwam Laura ook naar bed toe en ging naast me liggen. We deden de deur dicht zodat er geen beestjes binnen konden komen.
Ik heb de nacht redelijk geslapen, maar hoorde steeds het getsjirp van allerlei insecten. Om 9 uur werd ik wakker en hoorde dat de rest ook al wakker was. Ik heb Laura gewekt en we zijn ons gaan aankleden.

De rest had allemaal in de woonkamer geslapen en konden niet zo goed slapen omdat er steeds beestjes op hun zaten, waren wij blij dat we in de slaapkamer lagen!

Tegen half 11 zijn we uiteindelijk weggereden en om 12 uur waren we weer in Mpongwe.
Hier hebben we geluncht en alle spullen bij elkaar gepakt. Om half 2 hebben we iedereen gedag gezegd en zijn we terug naar Ndola gegaan.

Het was nog even een gedoe met de bus omdat we in Luanshya 1 uur moesten wachten voordat de bus vol was, maar uiteindelijk waren we toch om ongeveer 5 uur in Ndola.
Snel nog wat brood gekocht (jaa de winkels zijn ook op zondag bijna allemaal open) en toen begonnen met koken.
Op het menu stond: aardappelpuree met worstjes en SPRUITEN :P wel uit de diepvries, maar ze smaakte heerlijk!

Hierna nog allebei gedoucht en nog even contact met thuis gehad, alleen wilde de verbinding niet echt meewerken, mja.
We besloten om op tijd naar bed te gaan want morgen gaat om 7 uur weer de wekker.

Ik heb het nieuwe jaar dus minder leuk gevierd dan ik zelf gedacht had, dit maakte het thuis missen dus erg groot. Maargoed, nu we in het nieuwe jaar zitten, gaat de tijd hopelijk snel. We zijn al bijna een maand hier!

Voor iedereen Mwafikako kumwaka upwa (Gelukkig Nieuwjaar in het Bemba ;) )

Veel liefs,
Loes

P.s. er staan weer nieuwe foto’s op de site!