Frieten!

3 Januari – 9 Januari
De week begon met een leuk vooruitzicht, we zouden na de stage gaan rondlopen over de markt in Chifubu. Hier hadden we erg veel zin in. We waren tegen 12.30 klaar met stage en hierna zijn we richting markt gelopen, op ongeveer 5 minuten lopen.
Het was echt een wirwar van kraampjes en we zijn maar gewoon wat rond gaan lopen. Overal werden we gegroet en het woord Zungu (wat blanke/witte betekent) kwam vanuit verschillende hoeken. Als je gewoon vriendelijk lacht en iedereen “Hi, how are you?” zegt dan krijg je altijd een even vriendelijke “I’m fine, how are you?” terug.

We hebben weer super veel kraampjes met chitenga’s gezien, maar konden ons deze keer inhouden om wat te kopen. Laura heeft zich een paar gestreepte rood/oranje/gele ballerina’s gekocht, ze heeft namelijk alleen maar Tefa’s en hogere dichte schoenen bij zich.
Bij een winkeltje heb ik me laten verleiden om een potje paarse nagellak te kopen :P
Toen we zelf niet meer wisten wat we nu wel en niet gezien hadden, besloten we om richting huis te gaan en dat we zeker nog een keer terug zouden komen.

Voor de terugweg hebben we bij een mevrouw Fritta’s gekocht, dit zijn een soort oliebollen en ze smaakten heerlijk! Deze hebben we in de bus richting huis opgegeten.
De rest van de dag hebben we niet echt veel bijzonders meer gedaan.

Dinsdagochtend zijn we met Mr. Mwansa naar het Immigration Office gegaan. Omdat we een toeristenvisum hebben, moeten we deze elke maand laten afstempelen.
We werden door een chauffeur van het CBR opgehaald en bij het kantoor afgezet, vanuit hier zijn we met Mr. Mwansa met de auto naar het office gereden.

Daar aangekomen moesten we even wachten, maar we waren redelijk snel aan de beurt. We overhandigde onze paspoorten en de man schreef allerlei gegevens over in een groot boek. Hierna kregen we onze stempel en schreef hij de geldige datum erbij.
Ik moet even uitleggen dat we op de 6e aangekomen zijn en we dus uiterlijk de 5e de stempel moeten gaan halen. Wij waren echter op de 4e gegaan omdat je nog weleens voor een dichte deur kan staan. Vandaar dat de stempel van de 4e is en hij de datum van de 6e (de dag dat hij ingaat) erbij heeft geschreven.

Zoals ik dus vertelde hebben we een toeristenvisum, deze is geldig voor 90 dagen. Laten wij nu net 99 dagen in Zambia zijn en dus 9 dagen langer dan onze visum. We vroegen aan de man bij het office hoe het zat als we die 9 dagen langer in Zambia zijn (we zullen wel moeten, aangezien ons ticket al geboekt is). Hij vertelde dat dit 2 miljoen Kwacha zou gaan kosten (wat ongeveer €300,- is), veel te duur dus voor die 9 dagen. We vroegen hem of er geen andere mogelijkheid bestond en hij knikte van niet, dit was de enige optie die we hadden. Op dat moment kwam Mr. Mwansa om de hoek kijken en vertelde dat we voor het CBR werkten. Hierop antwoordde de man dat we dan de volgende keer als we kwamen stempelen (in februari is dit), een kantoortje verder moesten zijn bij een hogere pief. Tjah, als wij het vragen doen ze moeilijk en zodra een belangrijker iemand erbij is, gaat het opeens wel. Als we in februari weer moeten gaan, gaat Mr. Mwansa weer mee en dan hopen we dat we iets kunnen regelen.
Hierna zijn we naar het CBR gereden en hebben we weer onze stage hervat.

Woensdag was een gewone stagedag, maar hij bleek toch iets anders te verlopen dan normaal.
Tegen 10 uur kwam namelijk de chauffeur van het CBR binnen gelopen en hij had een envelop in zijn hand. Er was een brief aangekomen en die bleek voor mij te zijn! Dit had ik helemaal niet verwacht en was echt super benieuwd van wie hij was. Het was een kerstkaart van de ouders van Armand. Ze hadden hem op tijd verstuurd, maar hij heeft er toch iets langer over gedaan dan we gedacht hadden. Dit was echt super leuk!

’s Middags zijn we weer boodschappen gaan doen in de Shoprite. Met ons boodschappen briefje in de hand zijn we alle gangen doorgelopen. En laten we nu net op het einde van de rit weer dingen tegen komen die niet op ons lijstje stonden :P
We zagen namelijk in de diepvries overheerlijke groenten en FRIETEN liggen! Even snel gekeken en ja hoor ze konden in de oven, WHOEEHOEEE!!
Bij de kassa waren we al aan het bedenken wat we die avond zouden gaan eten. Het werd het volgende: ovenfrieten met gemixte groenten (broccoli, bloemkool, wortels en sperziebonen) en een hamburger. We waren al aan het watertanden voordat we überhaupt betaald hadden.

Thuis aangekomen hebben we alles opgeruimd en tjah toen bleek weer dat ons inschattingsvermogen toch niet zo heel goed was, we moesten namelijk proppen om alles in de diepvries te krijgen, hihi.
Hierna nog wat gelezen en toen onze overheerlijke maaltijd gekookt, wat hebben we gesmuld ervan!

Donderdag, missie diepvries. Zoals ik hiervoor al vertelde, was onze diepvries toch iets kleiner dan we dachten. Dit kwam voornamelijk doordat er veel ijsvorming was en dat maakt de ruimte natuurlijk kleiner. We besloten om het ijs eruit te gaan hakken. We wilden hem niet gewoon laten ontdooien omdat dit te lang duurt en alle producten te lang uit de koeling waren.
Met een mes in mijn hand ben ik begonnen met het hakken van het ijs. Dit ging nog best lastig.
Op een gegeven moment had Laura een idee. We besloten om de oven aan te zetten en de plaat ervan warm te laten worden om deze vervolgens in de diepvries te leggen.
Dit werkte nog best goed, het ijs smolt langzaam en dat maakt het hakken weer wat gemakkelijker. Nadat we dit een paar keer gedaan hadden kwam er opeens een super groot stuk los, Yes we waren op de goeie weg.
Laura heeft het hierna van mij overgenomen, want ik kreeg kramp in mijn benen van het hurken. Nadat zij ook even geklooid heeft, was het resultaat toch best goed. Alleen op de achterwand was nog een beetje met ijs maar we hadden tenminste wel weer veel ruimte!
Dit gaf ons een voldaan gevoel, hahaha.. Laura heeft een stukje gefilmd en wat foto’s ervan gemaakt, jullie lachen je kapot als je dit ziet.

Vrijdag was het weer huisbezoeken tijd. We zijn weer naar Vera gelopen en daar aangekomen hoorde we van haar moeder dat ze sinds ons bezoek haar schoenen draagt! Dit was echt super nieuws, ze moet de schoenen namelijk dragen aangezien dit veel beter voor haar is.
Nadat Laura en ik de behandeling gedaan hebben, kregen we van de moeder nog wat te drinken voordat we weggingen.
Hierna zijn we weer richting het CBR gelopen. Onderweg hebben we Loveness nog getrakteerd op, natuurlijk, Fritta’s! Hmm.,, heerlijk!
Bij het CBR aangekomen, bleek dat Nicolas, ja een man, al druk bezig was met het maken van mijn Chitenga tas! Hij is echt super leuk geworden. Laura had haar tas de dag ervoor al gekregen, maar de mijne had hij vandaag pas tijd voor. Helemaal trots op mijn tas gingen we naar huis toe.

Zaterdag zijn we met Phil naar Kitwe gegaan. Hier is namelijk een souvenirmarkt en die moesten we natuurlijk gezien hebben. Aangezien Phil uit Kitwe komt, kon hij ons mooi rondleiden.
We hadden om 1 uur afgesproken maar zijn uiteindelijk na wat gedoe tegen 3 uur weggegaan.
Bij de bus moesten we even wachten voordat hij vol zat, maar dit ging echt snel. Na ongeveer 45 minuten rijden kwamen we dan in Kitwe aan.
Hier stonden 2 neven van Phil, Kalos en Martin, op ons te wachten met een auto. We zijn met de auto naar de markt gegaan en zij bleven op ons wachten.

De markt was niet heel groot, maar ze hadden we allerlei dingen. Laura en ik hebben onze ogen uitgekeken en weer veel te veel gekocht. Hopen dat we het nog allemaal mee naar huis krijgen, hahaha :)
Ik vertel nog niet wat ik gekocht heb, want het is leuker om alles te laten zien als ik thuis ben.

Nadat we de halve markt leeg gekocht hebben, zijn we met de auto een beetje gaan rondrijden door Kitwe. Het begon al donker te worden en hebben helaas niet veel ervan gezien. We zijn bij 2 hotels gestopt waar we volgens hun zeker een keer moeten overnachten als we in Kitwe zijn en hebben nog wat gedronken bij een barretje.
We besloten om te gaan eten bij Mona Lisa, een Italiaans restaurant.
Ik nam een spaghetti carbonara, die er overigens anders uitzag dan de versie die ik ken, en Laura een Spaghetti Fungi. De jongens namen samen een pizza, want ze hadden niet zoveel honger zeiden ze.
Het eten was echt super machtig en daarom kregen we het beide niet op. Phil heeft nog wat ervan gegeten, maar de rest hebben we tot onze grote spijt moeten laten weggooien..
Hierna nam Laura nog een witte wijn en ik besloot om een cappuccino te pakken, deze smaakte natuurlijk heerlijk ;)
Tegen 11 uur besloten we om richting Ndola te gaan met de auto, waar we tegen 12 uur aankwamen. Thuis hebben we nog even naar onze aankopen gekeken en toen snel naar bed gegaan.

Zondag hebben we weer uitgeslapen. Na het ontbijt zijn we nog even brood gaan halen en we besloten om een eitje te koken. De lunch smaakte dus weer naar meer.
Tegen 2 uur belde de man van de Ronde Tafel. Dit is net zoiets als bij ons de Kiwani’s zijn, een groep mensen die wat meer te besteden hebben en die hun geld aan het goede doel geven. Het CBR is een van de goede doelen van de Ronde Tafel. De man (zijn zijn naam vergeten) wilde dat wij eens rond zouden kijken en we zouden hem dingen laten weten die ze goed konden gebruiken.
Hij vertelde dat hij tegen 3 uur langs zou komen. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben met hem alles doorgenomen wat we tot nu toe bedacht hadden en we hebben nog over van alles en nog wat gekletst. Tegen 4 uur ging hij weg en hij vroeg of we zin hadden om wat te drinken.
Hier zeiden we natuurlijk geen nee tegen :P We gingen naar een lodge toe en daar hebben we aan de bar gezeten. Laura en ik besloten om Amarula te gaan drinken, dit is net zoiets als Baileys.

Tegen 6 uur zijn we weer thuis afgezet en zijn na even te hebben gezeten, gaan koken. Na het eten kwam Phil nog even langs en toen mijn ouders belde ging hij weer. Na weer even bij gekletst te hebben, was het alweer half 11 en besloten we om naar bed te gaan.

Afgelopen week ging weer super snel voorbij. We zijn hier al 5 weken, de tijd vliegt voorbij.

Liefs,
Loes